سلام دوستان

آنچه ما را از مسير بندگي و عبوديت خدا عقب انداخته، همو كه فلسفه خلقت جن و انس است "وما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون"، گرفتاري ما در عادات ناپسند زندگي و بيهودگي ها و بازي هاي پوچ و بي فايده است.

بيهودگي هايي كه همه ي شئون زندگي ما را به منجلابي از يك زندگي تماماً مادي و حيواني مبدل ساخته، از خوردن و خوابيدن و نشخواركردن هاي عادي زندگي كه مي توانيم با جهت دادن به آنها، به شئون بندگي تبديل شان كنيم گرفته تا عادت هايي چون، شب نشيني هاي بي فايده و مشغله هاي بي ثمري چون تماشاي بيش از حد تلويزيون و همراهي با تلفن هاي همراه، ار تماس و پيامك و ...

جلوت هاي كاذبي كه همچون حجاب هايي ظلماني بين ما و خلوت هاي سازنده و حركت بخش، به فاصله ي زمين تا آسمان فاصله انداخته است.

درد ما، فراهم نبودن و باز نبودن راه سلوك الي الله نيست، درد ما بستگي ما به عادت هاي ناپسندي است كه همچون غل و زنجيرهايي پر و بال پريدن از ما ستانده اند.

در شرايطي كه اولياء خدا، از ماه ها قبل، از رجب و شعبان، در انديشه ي تدارك مقدمات ورود به ماه ميهماني خدا و درك شب قدر هستند، و در انديشه ي فراهم ساختن عوامل درك اين فيض بي بديل و رفع موانع اين فرصت بي نظير، خواب و خور و شهوات و برنامه هاشان را تدبير و تنظيم مي كنند، ما تا لحظه ي ورود به شبهاي قدر، در خواب غفلت و خودفراموشي متوقفيم.

حتي اوج بدبختي ما در شب هاي قدر هم با گرفتار ماندن مان در عادت هاي ناپسند، خودنمايي مي كند و بيش از خودمان، اين ملائكة الله هستند كه براي ما تأسف مي خورند.

اوج بدبختي كجاست؟ اينكه در ساعات و لحظاتي كه گويا به فرصت هاي پاياني عمر شبيه است، آدمي بجاي بهره مندي از لحظه لحظه ي آن، باز هم در غفلتي آشكار، گرفتار عادت هاي معمول و جاري اي باشد كه همه عمرش گرفتار بوده است.

شب نشيني و گفتگوهاي بي فايده و بي ثمر، تماشاي تلويزيون و فيلم و سريال هايي كه يك عمر ما را به بازي گرفتند بدون انكه در خود نقشي برايمان تعريف كنند، مشغوليت مان به بازي هاي كامپيوتري، مشغوليت با گوشي هاي همراه كه به يك معضل بزرگ، در زندگي بزرگ و كوچك و زن و مرد تبديل شده و خدائي ناكرده به گناه و معصيت ... كه ام المصائب شبهاي قدر است.

در اين وضعيت اسفبار، آيا نمي شود يك تصميم جدي بگيريم كه حداقل شبهاي قدر، كه سرآغاز يك تحول بنيادين در زندگي ماست و سرفصل جديدي است بر مقدرات سالانه ي ما، به همه ي عادات ناپسندي كه عمر و سرمايه هاي ما را به بازي گرفته اند پشت پا بزنيم؟

و آيا وقت ان نرسيده، براي شبهاي قدرمان، انديشه اي بكنيم و به قدر توان مان وقت و فرصتي كه خدا براي بازيافت و آزادي روح به زنجير كشيده امان به ما بخشيده را قدر بدانيم:

- در تمام لحظات شب هاي قدر، انديشه مان را در خير و خوبي و افكار و انديشه هاي پاك و الهي ضبط كنيم.

- جز خوبي و خير براي خود و ديگران نخواهيم.

- به قدر توان، به اعمال شبهاي قدر بپردازيم و جبران نقص و كاستي ها و محدوديت ها را به خدا بسپاريم.

- براي بهره مندي بيشتر از  فيض و رحمت الهي ، به مساجد و اماكن مقدس و اجتماع مؤمنين پناه ببريم.

- و بيش از آنكه به توان خودمان در اين فرصت محدود اعتماد داشته باشيم به رحمت و رأفت الهي اميدوار باشيم.

هنوز دير نشده، بياييد تصميم بگيريم در شبهاي قدر:

- حداقل در شب هاي قدر، دلهاي مان را بروي گناه و نافرماني خدا مسدود كنيم.

- عادت هاي ناپسند را بشناسيم و در آن شب نوراني، تعطيل كنيم.

- بجاي همراهي با گوشي هاي همراه، ذكر و ياد مداوم خدا را همراه چشم و گوش و قلب هامان كنيم.

- بجاي رجوع  مكرر به صندوق پيام هاي تلفن همراه، به قرآن، مجموعه پيام هاي الهي بيشتر مراجعه كنيم.

- و قلب هايي را كه رنجانده ايم، از خودمان خشنود كنيم. و تا فرصتي هست دلي بدست آريم.

التماس دعا ...