ایثار و شهادت

بنام خدا

همسفران ...

ورود به ماه میهمانی و ضیافت خدا، فرصتی بس عظیم و عنایتی آسمانی و بی بدیل برای بندگان مؤمن و خداجوست، ساعات و لحظاتی که هر لحظه ی اش سکوی پرتابی است برای تعالی روح و تکامل نفس انسانی. در این ضیافتکده، خوشا به حال بندگانی که از لحظه لحظه ي آن در جلب رضای حضرت دوست و احساس حضور حضرتش بهره مند گردند.

و حسرت و خسارت بر آنانی که در فضای روحانی و ملکوتی ماه خدا که دست و پای شیطان در غل و زنجیر است، هنوز در بند نفس اماره گرفتار و در محارم و معاصی الاهی غوطه ور باشند.

ماه رمضان، ماهی که سرتاسرش نسیم رحمت الهی وزبدن دارد و طبق فرمایش رسول اكرم (ص) كه در روزهاي پاياني شعبان المعظم فرمود:

"ایها الناس! انه قد اقبل الیکم شهر الله بالبرکة و الرحمة و المغفرة. شهر هو عندالله افضل الشهور، و ایامه افضل الایام، و لیالیه افضل اللیالی، و ساعاته افضل الساعات. هو شهر دعیتم فیه الی ضیافة الله و جعلتم فیه من اهل کرامة الله. انفاسکم فیه تسبیح و نومکم فیه عبادة و عملکم فیه مقبول و دعاؤکم فیه مستجاب فاسئلوا الله ربکم بنیات صادقة و قلوب طاهرة ان یوفقکم لصیامه و تلاوة کتابه ...؛ (سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ص 4)

"ای مردم! همانا ماه خدا همراه با برکت و رحمت و آمرزش، به سوی شماروی آورده است.ماهی که نزد خداوند بهترین ماهها و روزهایش برترین روزهاو شب هایش با ارزش ترین شب ها و ساعاتش با فضیلت ترین ساعات است.ماهی که شما در آن به مهمانی خدا دعوت شده و از سوی او به بزرگی و ارجمندی لیاقت یافته اید. نفس هایتان در این ماه تسبیح و خوابتان عبادت و عملتان پذیرفته و دعایتان مستجاب است.بنابر این، با نیت های صادق و دل های پاکیزه از خدا بخواهید که شما را برای روزه این ماه و تلاوت کتابش توفیق دهد".

در اين ماه، همه چيز مهياي برخورداري بندگان، از رحمت و مغفرت و برائت از آتش قهر الهي بوده، اوصاف و کراماتش غیر قابل شمارش و بشر از توصيف ساعتي از ساعاتش عاجز است.

آری این ماه با آن همه زیبایی و عظمت بر بندگان وارد شد و شاهد باشيد که ایام و لیالی آن با چه سرعت وصف ناشدنی می گذرد و سفره ای که سراسر نور و رحمت و فیض و کرامت است باري ديگر چیده مي شود، اگر گوش جان باز كني خواهي شنيد که:

«بنشین کنار جوی و گذر عمر را ببین»

و ای مسافر شهرالله

خواهي دید که با چشم به هم زدنی، لیالی قدر که اوج ماه میهمانی خداست، نيز از راه مي رسد. لیلة القدری که، خیرٌ من الف شهر است، و ملائکه امور ما را به اذن خدا بر حضرت حجت، امام عصر (عج) عرضه می دارند. و آن حضرت عج الله تعالی فرجه الشریف نیز با قلم لطف و مهربانی و نگاه کریمانه به بندگان خدا و میهمانان الهی و به اذن حضرت ربوبی پرونده ها و تقدیراتشان را امضاء و تأیید می نماید.

چنانكه ماه رحمت حق، از راه آمد با سرعتی مضاعف و به طرفة العيني وداعمان خواهد کرد تا سالی دیگر، (آيا زنده باشيم يا نه).

پس ای همسفر ماه رحمت و مهربانی تا فرصت باقی است، به خود آی و با ترك عادات ناپسند كه بهترين ثمره ي اين ماه است، خوشه ای از این سفره ي پر خير و برکت برچین و امید به فضل و رحمت الهی داشته باش و با قلبي آكنده از امید و از عمق جان بگو: «اللهم اجعلنا من المرحومین و لا تجعلنا من المحرومین»

اي همسفر

برترين سفره اي كه در شب و روز شهرالله و خصوصاً ليالي قدر براي بندگان پهن شده، سفره نوراني قرآن است. كه ماه، ماه نزول قرآن، كتاب هدايت الهي است: "شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان ..."(بقره، 185) هر چه از اين سفره بيشتر برداري برخوردارتري،

معارف نورانی و نسخه هاي حيات بخش، کارساز و هدایتگر بشری در این کتاب حیات بخش، یعنی قرآن مجتمع است: «ان هذا القران یهدی للتی هی اقوم؛ همانا اين قران، خلق را به راست ترين و استوار ترين راه هدايت مي کند.»(اسراء، 9) و نیز كتاب هدایتي است برای متقین. «ذلک الکتاب لاریب فیه هدی للمتقین».(بقره، 2)

اگر می بینی مملکت دلت دچار آشوب و اغتشاش است، بدان احکام نورانی قرآن بعنوان نسخه نجات بخش بشری، در آن ساری و جاری نیست، و اگر می بینی از روح تقوا بي بهره و نصیبی، بدان از تو نیز بر قرآن، یاری نیست. (یعنی با تقوا دین خدا را یاری نمی کنی ) چرا که خداي سبحان فرموده: «ان تنصروا الله ینصرکم و یثبت اقدامکم، اگر دين خدا را با تقواتان ياري كنيد خداوند نيز ياري تان مي كند.»(محمد، 7)

كسب تقوا و درک شئون بندگی ثمره ي رجوع به قرآن است، بنوعی هر دو ملازم یکدیگرند. یعنی رجوع با معرفت به قرآن، ثمره اش کسب تقوا، و تقوای الهی، میوه اش، بهره مندی و غوص در قرآن است.

عجب از آنهایی که از یک سو به بیماری و سرگردانی و تحیّر خویش واقفند، و درد را از عمق جان احساس کرده اند و از سوی دیگر، نیز ایمان دارند که قرآن «شفاءٌ و رحمةٌ للمؤمنین»(اسراء، 82) است امّا درد خویش به شفاخانه قرآن نبرده، از داروخانه ي وحي دارو نمي ستانند. گویا به این شیوه ي حیات، که مختص مردگان است عادت کرده اند.

پس اي همسفران

تا فرصت باقي است به خویش نهيب بزنيد: كه تا كي می خواهی چنین باشی؟ آيا وقت آن نرسيده، قلب را در برابر اينهمه لطف و عنايت حضرت احديت جل و علا و در برابر ذكر و ياد خدا خاشع كرد؟ " ألم يأن للذين آمنوا أن تخشع قلوبهم لذكر الله ..."(حديد، 16)

التماس دعا ... 27/04/91

ارادتمند- صديق قوچاني