قرآن چراغ هدایت
اقیانوس معارف نورانی، کارساز و هدایت بخش جامعه بشری در این کتاب حیات بخش الهی یعنی قرآن جمع شده است «ان هذا القران یهدی للتی هی اقوم؛ تحقیقاً قران هدایت برای آنانی است که به راستی نزدیکترند. و نیز هدایت برای متقین است «ذلک الکتاب لاریب فیه هدی للمتقین».
بدون شک، شهدا چراغ راه خویش را از نورانیت قرآن و راه اهل بیت (ع) ستانده اند و راه و رسم پرواز را با این دو بال و با استعانت از آن دو تجربه کردند. و اگر می بینی اوج پروازشان تا بینهایت هستی و تا درک وصال حضرت دوست است و تداوم آن تا روز میعاد حشر الهی. به واسطۀ این دو بال آسمانی است. مگر نه آنست که پیامبر اکرم (ص) وعدۀ این پرواز و وصال حیرت انگیز را به متمسکان به این دو ثقل، در حدیث ثقلین داده است.
و تو ای همراه عاشق و عاشق شهدا... اگر می بینی از قافله جا مانده ای و مملکت دلت دچار آشوب و اغتشاش است، و وجودت سرتاسر، سرگردانی و گرفتار حدیث "چه کنم چه کنم" است، بدان احکام نورانی قرآن بعنوان نسخه نجات بخش بشری، در آن ساری و جاری نیست، و اگر می بینی از روح تقوا تو را نصیبی نیست، بدان از تو نیز بر قرآن، یاری رسانی نیست، زیرا خدای سبحان فرموده است: «ان تنصروالله ینصرکم و یثبت اقدامکم».
تقوا و درک شئون بندگی ثمره رجوع به قرآن است، بنوعی هر دو ملازم یکدیگرند. یعنی رجوع به قرآن ثمره اش کسب تقوا، و تقوای الهی میوه اش، بهره مندی و غوص در قرآن است، عجب از آنهایی که از یک سو به بیماری و سرگردانی و تحیّر خویش واقفند، و درد را از عمق جان احساس کرده اند و از سوی دیگر، نیز ایمان دارند که قرآن «شفاءٌ و رحمةٌ للمؤمنین» است امّا درد خویش به شفاخانه قرآن نمی سپرند. گویا به این شیوۀ حیات، که مختص مردگان است عادت کرده اند.
به خویش می گویم: آیا تو نیز می خواهی چنین باشی؟
توئی که یک عمر، در زیارت عاشورای ارباب دو عالم حسین(ع) خواسته ای «اللهم اجعل محیای محیا محمّد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد...» نتیجه آنهمه ذکر و دعا کجاست؟ پس آخر کو فکری و حرکتی و توکّلی که خلاصی بخشد ترا؟ آیا وقت آن نرسیده...؟
خدایا تو خویش یاریمان فرما................ آمین